Sen aydınlığa ben sana hasret


Ter döküyor dört duvar ter,

Bense dönerim bir gün mutlaka,

Ters dönecek anahtarlar,

Bir gün elbet çıkacaksın ışığa.

Sen aydınlığa ben sana hasret,

Gel... eritir demirleri bendeki ateş.



Gün açılır, açılmaz sandığın kapılar vurunca güneş,


Bir karanlık daha erişti güne, saat nerdeyse beş,

Sen aydınlığa ben sana hasret,

Gel... eritir demirleri bendeki ateş.



Gün bizim, güneş bizim, göğsümüzde ateş bizim,


El ele olduğumuz o gün gülmek bizim,

Dün bizim, yarın bizim, yana yana sevmek bizim,

Hasrete vurduğumuz köz köz yürek bizim.
Unknown
Unknown

sonraki
« Prev Post
önceki
Next Post »
Blogger tarafından desteklenmektedir.